Je wilt meer kunnen doen , maar je loopt vast
Je bent ambitieuze moeder en je hebt een goede baan.
Je gezin en je familie is alle belangrijkste voor je, maar je vind je werk ook heel belangrijk.
Na een lange dag werken voel je je helemaal uitgeput.
Je vindt het lastig om aan anderen te laten zien hoe je je echt voelt, vooral als iedereen om je heen denkt dat je het allemaal goed voor elkaar hebt.
Elke ochtend moet je jezelf uit bed slepen om naar het werk gaan. Je wilt het wel, maar de energie ontbreekt!
Wanneer je ’s avonds thuis komt, plof je op de bank neer, je kunt helemaal niets meer.
Heb je het gevoel dat...
✔ Je hebt last van lichamelijke klachten: hoofdpijn, buikpijn, pijn in je nek, schouders en onderrug. Stijfheid gaat niet weg, zelfs wanneer je naar de fysio bent geweest. Je weet echt wel dat je gezonder kan eten en meer kan sporten, maar daar heb je geen puf voor.
Je bent vergeetachtig en heb je moeite je te concentreren. Wanneer je een stuk in een boek wilt lezen, ga je vaak opnieuw beginnen om te begrijpen wat er staat. Je voelt je net een oude oma, maar het duurt nog even voordat je echt met pensioen mag…
✔ Het is druk op je werk en je moet steeds harder werken om iets af te maken, maar je moppert niet. De hypotheek moet ook betaald worden, zegt een stem in je tijdens een bespreking, wanneer je voelt dat je ogen dicht willen vallen.
Pauzes sla je over, je eet maar wat achter je bureau en werk je langer door om iets af te maken, omdat je je manager hebt beloofd dat je dat rapport vandaag echt zal sturen en drie andere collega’s hebben jou ook nog een reminder gestuurd op hun email. Gelukkig maar nog 6 weken werken en dan is het vakantie – de batterijen kunnen weer worden opgeladen.
Dat hoop je van harte.
Thuis kom je tot niets. Alles glijdt uit je handen. Je doet alleen wat hoognodig is en als je klaar bent, wil je alleen nog maar slapen. Je kan je je niet meer herinneren wanneer je voor het laatst met plezier in de keuken stond om lekkere borrelhapjes te maken voor je vrienden. Het koken is een onaangename verplichting geworden, je kiest steeds vaker voor het gemak. Alles komt heel hard binnen en je kunt emotioneel reageren. Contact binnen het gezin schiet er steeds meer bij in. Het liefst kruip je weer in je schulp en wil je door niemand gestoord worden.
-
Je omgeving verwacht ook nog dingen van je, maar je bent al zo moe. Wanneer je uitgenodigd wordt een feestje, maak je geen vreugde dansje meer. Je kunt niet meer tegen harde geluiden en als je er een glaasje wijn drinkt, ben je de volgende ochtend helemaal suf. Je durft niet eens er over te beginnen, je wordt toch niet begrepen. Je bent aan het bedenken met welke smoes je hier weg kan komen. Je sociale kring wordt steeds kleiner.
-
Je hebt het gevoel dat je geen grip meer hebt op je situatie. Het lukt je niet meer om de dagelijkse bezigheden goed te doen. Je bent de controle kwijt over je lichaam, je eigen leven en verantwoordelijkheden.
- Soms hoop je nog: Als ik maar deze periode doorkom, dan wordt alles weer beter… Diep van binnen weet je dat er helemaal niets aan verandert als je er niets aan doet. Het liefst doe je alles zelf, maar nu weet je echt niet meer waar te beginnen. Je hebt je huisarts en verschillende therapeuten al bezocht, maar niets lijkt je te helpen. Je begrijpt er niets van maar zo kan het ook niet blijven. Je bent bang dat je omvalt en dat kan je je niet permitteren. Je gaat je ook niet ziek melden op het werk, want je bent bang dat je je baan kwijt raakt. Dit is het laatste wat je wilt: een burn-out een geen baan.
Hoe nu verder?
Het kan niet doorgaan zoals het nu gaat. Je hebt al het gevoel dat je er steeds slechter aan toe bent en dat je straks echt ziek wordt.
Je houd je nog sterk, maar hoe lang houd je het nog vol?
Als je er niets aan doet, trekt je lichaam het ook niet meer. Je raakt helemaal uitgeblust.
Misschien denk je dat om hulp vragen een teken van zwakte is, maar het betekent dat je te lang sterk bent geweest.
Voorkom dat je energie batterijen definitief leeg raken en dat je in een ernstige burn-out terecht komt, dat je straks helemaal niets meer kan, want het zal steeds erger worden en uiteindelijk word je echt ziek.
Het is het laatste wat je wilt: ziek worden. Dan ben je helemaal ver van huis.